Gisteren twitterde een van mijn volgers al dat er een paarden overschot is en dat er daardoor meer paarden naar de slacht gaan. Vandaag zag ik de cijfers. 1000 paarden meer dan verleden jaar zijn er dit jaar naar de slacht gegaan. En dan heb ik het niet over paarden die inslapen vanwege ziekte of extreme ouderdom. Maar ik heb het over paarden van onder 20 jaar. Die zijn in de bloei van hun leven.
De afgelopen jaren is het aantal paarden in onze stal flink toegenomen. We begonnen 3-4 jaar geleden met een Haflinger. Voor dat we haar aanschaften hebben wij eerst naar ons inkomen gekeken en vervolgens het worst-case scenario bedacht en berekend of wij ons dat konden veroorloven. Na aanschaf van een derde paardje die noodgedwongen samen met een ander paard in de stal moest zijn wij verhuist naar een plek waar alle paarden een eigen stal konden hebben.
Kortom we accepteren de consequenties van ons handelen. De paarden staan bij ons echt vooraan. Zij zijn net al alle andere dieren van onze zorg afhankelijk. Toen ze deze zomer wat mager gingen staan hebben wij overal gevraagd wat wij daaraan konden doen. Uiteindelijk zijn we er uitgekomen. Iets meer kosten omdat het voer wat duurder was, maar daar zaten dan ook alle stoffen in die een paard nodig heeft. Maar dat betekent dat we ergens anders op moeten bezuinigingen. In dit geval was het de bodembedekking. We hebben het goedkopere (en achteraf betere) vlaslemen. Dat kan aanzienlijk langer in de stal blijven liggen, neemt meer vocht op en isoleert beter.
Zo is het dus een constante afweging van doen we het goed en hoe kunnen we het met onze middelen beter doen. Het betekent wel dat wij altijd op zoek zijn naar mogelijkheden en dat is wat ik bedoel met Er voor gaan.
Als je een paard hebt weet je dat je niet de goedkoopste hobby begonnen bent. Een fiets behoeft geen voedsel en een x aantal m2 stalling. Nieuwe banden zijn echt goedkoper dan iedere 8-10 weken nieuwe hoefijzers. Maar dat moet je ervoor over hebben.
Wat ik bedoel te zeggen is dat je VOORAF moet bedenken waar je aan begint en hoe lief je dochter (meestal) en het paard je ook aankijken, emotie is een slechte raadgever. Als je ervoor gaat zal je iets anders moeten laten. En kan je je dat veroorloven. Bezint eer gij begint is in deze de beste raadgever.
Een fiets vervang je als hij het niet goed meer doet. Een paard in mijn visie niet. Daar zorg je voor, juist als hij of zij wat ouder wordt en minder voor jou kan doen. In mijn omgeving zijn de afgelopen een paar paarden overleden die echt heel oud waren. Op zo'n moment zie je oudere vrouwen, mannen en kinderen van streek zijn. Dan weet je dat zo'n paard een echt goed leven heeft gehad. Ik heb mateloos veel respect voor deze mensen veel meer dan die waardeloze types die hun paard dan maar naar de slacht brengen. Daar kan ik allemaal heel boos om worden
